शेखर अस्तित्वको कबिता

......................

मेरो अगाडि भविष्य छ
तर मलाई त्यो भविष्य संवारने अधिकार छैन
मेरा आँखामा स्वप्नहरु छन्
तर मलाई यि स्वप्नहरु साकार गर्ने अनुमति छैन
अन्यौलको भुमरीमा बाँचिरहेको छ मेरो जीवन

मेरै मनभित्र
सुरक्षित नभएका
मेरा रहरहरु जस्तै
म पनि सुरक्षित छैन
यो संसारमा
यो देशमा
यो गाउँमा
यो समाजमा
आफ्नै डाँडा पाखामा
आफ्नै खेत बारीमा
यहाँ सम्म कि
आफ्नै घर आँगनमा पनि
सुरक्षित छैन म

वासनाको अँध्यारो गहिरो इनारमा
सम्बन्धहरुले हाम्फालेर
सामूहिक आत्महत्या गरिसकेको
यो अभागी समयमा
खेतले आफ्नै बाली खाइरहेका छन्

आफन्तहरुकै गिध्द दृष्टिबाट
आफूलाई जोगाउनुभन्दा त
बरु तिम्रो गर्भमा हुँदा नै
तुहिएको भए
राम्रो हुन्थ्यो कि आमा ?

- शेखर "अस्तित्व"