:-डि चिरन्जिबी
😁😁😂चितवनदेखि स्याङ्जा 😁😁😂
देवघाटकाे पढाइ । दशैँतिहारकाे एकमुष्ट छुट्टी । चितवनकाे बसपार्कबाट गाडी चढ्नुपर्ने ।
गाडी पर्खिरहेको थिएँ । एकजना बुढा मान्छेले साेधे -
"बाबु ! ह्याँडी माडि जानी गाडी काँडी लाग्च?"
"ए मेरा कानाँ फ्याउराले हातहाल्ना ! यी दुला परेका कानले के सुन्नपर्च गाँठे ! कुन भाषा बाेले बुढाले ?" - म जिल्लिएँ । यस्तो अनुप्रास त गजल सजल पढ्दा सुनिन्थ्याे । बुढा त गुटुङटुङ बाेल्छन् त!
बुढा रहेछन् गाेर्खाली । छाेराकाे घरमा दशैँ मनाउने भनेर माडी जान हिँडेका । "बस्ता केस नझराेस् ! हिँड्दा ठेस नलागाेस्" भनी अाशिष दिएर कुम्लाे कुटुराे बाेकेर बुढा हिँडे ।
पाेखराकाे गाडी त अाएकै थिएन । बरू, छतभरि मान्छे बाेकेर देवघाटबाट "राेयल देवघाट" अायाे । गाडीसँगै देउपुरे "काेदाकाे झाेल"काे गन्ध पनि नाकसम्मै अाइपुग्याे ।
ढाेकाबाट सेताे वस्त्रमा सुशाेभित एक पण्डितजी फुत्त झरे अनि दगुर्दै अल्लि यता अाएर कवितामै सास फेरे -
"काेही छाद्दछ ह्वाल्ल ह्वाल्ल बसमै, छन् द्याैपुरे जर्किन!
तिम्राे राेयल देवघाट गुरूजी ! भाे अात्तिएँ चढ्दिनँ ।"
पण्डितजी बडा मजाका । कुशलमङ्गल साेधेपछि पण्डितजीले भने -
"ज्यु ! अाज्ञा हाेस् ! अलि टाढा जानु छ ।
कन्तुरेकी साइँली राँड खाेलेसीमलका चतुरेकाे छाेराे टिपेर हिँडिछे, टिकाे फाेइदिने भनेर बाेलाछन्, तेस्का बाउका छातियाँ अछेता छरेर फर्किन्चु ! राम्रोसँ स्वस्ति पढ्दिएँ भने एउटा हात्ती दक्खिना त कसाे देअाेइन !"
उहाँको कविकाैशलले लठ्ठ पर्दाे थिएँ, पाेखरा जाने गाडी अाइपुग्याे । फुत्त चढेँ , बीचतिरकाे सीट पाइयाे, झाेला माथिपट्टी घुसारेर बसेँ ।
अाँपटारीबाट एकजना अधबैँसे चढे अनि उतापट्टिकाे सीटमा गएर फत्फताउन थाले - "बुढेसकालाँ धर्म अर्नी भनेर देउघाटाँ अाका मुन्छे पनि सारै असत्तेरा हुँदाराहान् ! कैले साग चाेरेर हैरान पार्नी कैले कागती चाेरेर हैरान! भउतिनी बुढीहरुकाे त के कुराे अर्नी ? बत्ती कात्न र कुरा काट्नबाहेक अर्थाेक केइ जान्दारैन्चन् !"
एकछिन बडबडाए । खलासीले बढी भाडा मागेछ क्यारे, देवघाटकाे रीस खलासीसँग पाेखेर बाझ्दै थिए । अलि पछि शान्त भएर बसे ।
बस मुग्लिन पुगेर राेकियाे । यात्रुहरु खाना खान झरे । ड्राइभर र खलासीकाे सेवामा 2 वटी अप्सरा अाइपुगे । खाना खाएपछि गाडी हिँड्याे ।
मुग्लिनकाे पुलनेर एकजना दारीवालाले गाडी राेके र चढे । कालाे काेट । राताे टाइ । टाउकामा टाेपी । हाँक्कहुक्क फाइँफुइँ गजबकाे । अाउनेबित्तिकै भने - "खलासी कमरेड ! भाडा लिनुस् !" बुढा खुङ्खार कम्युनिस्ट रहेछन् भन्ने बुझिहालियाे । मसँगै सिटमा अाएर बसे ।
परिचय गरेपछि गफ सुरु भयाे । भने - "हेर्नुस् ! कुखुरा काटेर खाए "चिकन पार्टी" ! खसिबाेका खाए "मटन पार्टी" अनि देशै बेचेर खाए चाहिँ - नेपाली काङ्ग्रेस पार्टी । त्यसैले अबकाे चुनावमा काङ्ग्रेसीलाई हराउनै पर्छ । म दङ्ग परेँ ।
उनले भन्दै गए, म सुन्दै गएँ । पञ्चायतकालकाे जेलनेलदेखि बहुदल, गणतन्त्रसम्मका कहानी सुनाउँदै थिए । बिचैमा राेकिएर भने - बाबु ! सुर्ती चल्छ ? मैले "खान्नँ"काे टाउको हल्लाएपछि उनले सुर्ती माड्दै भने - "बाबु !सुर्ती अाेसिएकाे छ । अबकाे 2 दिनभित्र पानी पर्छ ।"
सुर्ती र पानीको कथा दिमागमा घुसेकै थिएन । उनले भने - "सुर्ती माेलेर वर्षातकाे जानकारी दिने मान्छे पक्का नसेडी हाे बाबु !"
अाेठ लफ्रक्क पारेर सुर्तीकाे लुँडाे घुसाएपछि फेरि देशकाे विकास गर्ने याेजना अघि सारे -
"हेर्नुस् ! हाम्राे पाटीले जितेको छ, अब यसरी विकास हुन्छ कि तपाईं छक्क पर्नुहुनेछ । काठमाडौं साेह्रखुट्टेलाई विकसित गरी "अठारखुट्टे" बनाउनेछाैँ । अाइफाेन बनाउने "एप्पल" कम्पनीलाई पछारेर नेपालमा नयाँ माेबाइल फेक्ट्री बनाउने छाैँ । जसकाे नाम राखिनेछ - "चिचिन्डाे ।" अहिलेसम्म एप्पलकाे अाइफाेन चलाउने नेपालीले अब "चिचिन्डाे" काे माेबाइल चलाउने छन् ।"
उनकाे विकास चरमचुलीमा पुगिरहेकै थियाे । पछाडिको सीटमा माेबाइलकाे घन्टी बज्याे। नेताजी राेकिए । पछाडि बुढी मान्छे रहिछन् । छाेरासँग दुखेसो पाेखिन् - "खै बाबु ! के के सिकाम्चस् नातिनीलाई पनि । घराँ कुकुर बाेलाम्न पराे भने हाम्रा पालाँ त "चेइ चेइ" भन्तेम्, तेरी छाेरीले त "Excuse me" भन्छे । हुन त कलि बाेहुलायाे भन्ते, हिजोआजकाे कुकुरले नि अङ्ग्रेजी बुझ्छ र बाबै ?"
"ह्या हजुरमामु ! के के ननसेन्स कुरा गर्सिन्छ के ! ट्राभलकाे फुल इन्जाेए लिस्याे न!" बुढी अक्क न बक्क परिन्, नातिनीकाे नेपाङ्ग्रेजीले हामी छक्क पर्याैँ ।
एवं रीतले गाडी दमाैली पुग्याे ।
धन्यवाद कमरेड - नेताले विदा मागे । नातिनी, हजुरमामुहरु पनि झरे । म पाेखरा जानुपर्ने हुनाले बसिरहेँ ।
हेर्दाहेर्दै पाेखरा जाने मान्छेले गाडी भरियाे । 2/3 टी गुर्सिनी पनि चढे । गाडी हिँड्याे । दमाैलीबाट चढेकाे गाइने युवकले सारङ्गी रेटेर गुर्सिनी जिस्कायाे -
सारै राम्रा मगर र गुर्सिनी !
चेप्टाे नाकलाई कसरी बिर्सिनी……
फुल्याे बाँबरी………
लाहुरेनी मख्ख परेर ५० रुपियाँ दिइन् । गाइने झन् सुरियाे ।
केटाे घाेक्राे सुकाई सुकाई बाँबरी फुलाउँदै थियाे, काेत्रेकाे उकालाेमा पुगेपछि छेउमा बसेकी गुर्सिनी दिदीकाे फाेन बज्याे । गाइने युवकलाई भनिन् -
"ए मिले ! तेराे टिलाे एकछिन क्याइँ क्याइँ नपार ताे !"
केटाे चुप लाग्याे ।
फाेनमा उताबाट खै के भनेछ, चर्काे स्वरले जवाफ फर्काइन् -
"अँ, सवन मु ! ए ठागु ! मेराे चर्पी मुनीकाे बारीकाे ताेरी उखालेर तँलाई मुला राेप्न कहाँ दिन्चु र म्ले ?"
मलाई सारै हाँसाे उठ्याे । राेक्न नसकेर खित्का छाेडेर हाँसे । उनी मसँग झर्किन् - "कस्तो मात्तिएकाे मुन्छे रहिछ गाँठे ! बारीकाे ताेरी र मूला भनेकाे त बाङ्गाे पाे बुझ्छ त । साेझै बुझ्न ए तेरीमा टाेक्ने बाहुन !"
एवं रीतले बडाे रमाइलो यात्रा गर्दै पाेखरा पुगियो ।
यात्रामा कति भेटिए कति छुटे,
तर ती गुर्सिनी दिदीकाे "बारीकाे ताेरी उखेलेर मूला राेप्ने" प्रसङ्गले अाजसम्म पनि दिनमा दुइपटक हाँसाे उठाउँछ ।
😂सुन्नेलाई फूलकाे माला, पढ्नेले बारीकाे मूला खाला😁
